Bu İsmail’in öyküsü…
Amacında net, hedefinde emin olan…
Ne de büyük kaldı bedenine,
Ama yüreği, kaç beden ederdi…
Bir çocuktu O, oyun yaşlarında,
Babası birazdan “kurban” edileceğini söyleyecek…
Kaç çocuk ağlardı, İsmail’in yerinde olsa,
Belki de kaçardı…
Ama eminliği bir dağdan daha sağlamdı…
Fırsat çıkmıştı birilerine, tüm kozlarını oynamak için…
Her hayırlı öykünün, kaybedeni ve hep kaybedecek olanı oradaydı.
O....“Yoldan çeviren...”
Hacer’e koştu, ana yüreği kıyamaz…
Ama bilemedi ki konu RABBin emriyse, o yürekler sessizce durmayı bilirdi…
İbrahim’e koştu “nasıl kıyacak bir baba oğluna”…
Ama bilemedi ki konu RAB ise o eller kesmeyi bilir. O ayaklar da o yolda yürümeyi bilir…
Çıktılar yola, arkada gözü yaşlı, içi huzurlu Hacer...
Gidenler de pek farklı sayılmazdı.
Tek görünen şuydu:
RABBin emri için yola çıkanlar…
İsmail’i yoldan çevirmek de son kozuydu…
Ama bilemedi ki netse konu RABBindeydi…
İsmail, yürüdü, yürüdü, o kadar yürüdü ki…
Babasını kaybetti bir ara... İşte o ara belirdi şeytan…
Her çocuğun gecelerce üzülerek yatakta uykusuz kalacağı şeylerdi söyledikleri…
Ama konu RAB ise pek de önemli değildi…
O İsmail ki babasına danışmanlık verebilecek bilinçte…
“Gözlerimi bağla, görürsen dayanamazsın”
İsmail netti ama baba yüreği…
Vuruyor bıçağı ama olmuyor…
Vuruyor, olmuyor… Ne zamana kadar?
RAB razı oluncaya kadar o netlikten…
Netse, konu RABBindeydi.
Belirdi bir koç; asıl kurban edilecek olan…
RABbin için en kıymetlisini vermeye razı olana…
Bu İsmail’in öyküsüydü…
RABbi için kurban edilmeyi göze alan...
Ne de büyük ders insanlığa, adını “bayram” yapan…
Kurban Bayramımız kutlu olsun!
***
***
İsmail’imizi değil, koyunumuzu kurban ettiren RABBimize Hamd olsun 🤍
YanıtlaSilBu bir teslimiyet öyküsüydü Hz. İbrahim ile Hz.İsmailden bize kalan...
YanıtlaSil🙏
YanıtlaSil❤️❤️
YanıtlaSil