Gizli Adalet

 

GİZLİ ADALET

Aysel zar zor uyanarak hafif aydınlanmakta olan gökyüzüne baktı. Her karanlığın ardından nasıl da dupduru bir aydınlık çıkıveriyordu. Güneş sanki tüm ışığını yaymaya çalışırken yeni umutları hatırlatıyordu insana… Her şey yavaş yavaş uyanıyordu. Sapsarı ayçiçekleri güneşe dönüyor,  kuşların cıvıltısı insanın içini ısıtıyordu. Ve hiç durmadan tekrarlıyordu bu öykü.

“Her şey ne kadarda kusursuz” diye aklından geçirirken, bir an umutsuzluğundan pişman oldu Aysel…

O anda odadan cılız bir ses duyuldu.
“Anneeeee memeee"
Zeytin gözlü, her şeyden habersiz yavrusunu kucağına aldı. Mis gibi çekti içine kokusunu. Dünyanın en masum canlısıydı bebekler.
Zeynep annesine gülümseyince; her şeyi unutuverdi bir an Aysel.

Ne badireler atlatmıştı son bir ayda. Gerçi önceden de yolunda gitmeyen şeyler vardı ama pek önemsememişti başlangıçta Aysel.

“Seni çok seviyorum evlen benimle.” diyen kocası eve geç gelmeye başladığında önemsememişti. Telefonuna şifreler koyunca da... Yeni ve değişik kıyafetler alınca orta yaş bunalımı, demişti içinden. Ceketinin üstünde simsiyah kadın saçı bulduğunda ise görmezden gelmişti. 

İşleri yoğundu tabii Metin’in, gece yarılarına kadar çalışıyordu. O kadar ki; artık bebeğiyle birlikte market, faturalar her şey Aysel’e kalmıştı. Olsun hallediyordu Aysel. “Yeter ki Metin eskisi gibi bizimle ilgilensin” diye aklından geçirdi.

O gün Metin eve geldiğinde kucağında Zeynep çorba karıştırıyordu. Metin selam bile vermeden odaya gitti, üstüne değiştirdi ve bir bavulla kapıda belirdi. O kırmızı bavulu görünce ilk tatillerini hatırladı Aysel. Bavul aynıydı ama her şey ne kadar da değişmişti. İki hafta önceki konuşmalarının işe yaramadığını anlamıştı Aysel.

- “Artık bu evlilikten bunaldım, her şey üstüme üstüme geliyor bu evde”

- “Tamam sen bunaldıysan dinlen, gerekirse işe gitme hayatım. Olur böyle şeyler. Bu günlerde birbirimizin yanında olmayacağız da  ne zaman olacağız? 

Zannediyordu ki, ne kadar destek olursa o kadar düzelirdi ilişkileri. Bilmiyordu düzeltmek için yaptıklarının daha da bozduğunu.

Kapı çarpıldı ve Metin gitti…

Kucağında gülümseyen Zeynep sanki annesine bir şeyler anlatmaya çalışıyordu. 

Sonrası telefonları açmayan, çocuğunu bile merak etmeyen bir baba…

Arkadaşı Feryal eve geldiğinde Aysel boynuna atılıp ağlamadan duramadı.

- Feryal nasıl yapabilir anlamıyorum? Bizi nasıl bırakır, bir buçuk yaşındaki yavrusunu nasıl özlemez?  Tek celsede boşanıp nasıl başka biriyle olabilir? İş yerini aradım, bir de terfi almış. Onu hayatı bu kadar iyi giderken biz neden bu kadar acı çekiyoruz ? Adalet bu mu?

Derken Feryal sözünü kesti Aysel’in.

-Arkadaşım sakın adaletsiz mi bu dünya deme!

Bak hafta sonu bir arkadaşımla konuşuyorduk ve dedi ki;

“İnsan bazen yanlış kararlar alır, hatalar yapar ama hayat o hataların sonucunu hemen yaşatmaz. Bir süreliğine her şey daha iyi gider. Aynı Metin’in hayatında olduğu gibi. Sonrasıysa hep olumsuzluk…

Birisi bizi üzdüyse, hemen o a üzülsün isteriz. Ya da haksızlığa uğradıysak, hakkımızı hemen almak isteriz. Oysa insan iyi şeyler yaptığında da karşılığını hemen alamaz. Ve her şey bir süreliğine daha kötü olur. 

Sakın bu süreçte ümitsizliğe kapılma!

Ümitsizlik derin, siyah bir kuyu gibidir ve gittikçe içine çeker insanı. Ve sonra insanın akılına adaletsiz mi bu dünya sorusu gelir. 

Adaletin AN'da değil, TOPLAM'da olduğunu bilmese insan, nasıl sabreder ki? 

Sanki yüreğine bir su serpildi Aysel’in… Karar vermişti, yavrusuyla birlikte yoluna devam edecekti.

“İyi ki yanımda böyle insanlar var” diye aklından geçirdi.

Sonrası mı? 

Sonrası Metin aradı ama artık telefonları açmayan Aysel’di…

Ve gerçekten mutlu olan da…

  ***

İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur. 

"Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır.

***