İşimiz Zamanımızdan Çok

İŞİMİZ ZAMANIMIZDAN ÇOK

“İşimiz zamanımızdan çok” yazıyordu, hemşirenin çay içtiği kupanın üzerinde... Gözü takıldı yazıya, gülümsedi. Ne kadar da doğruydu. Demek ki sadece kendi sektöründe değil, hemşireler için de zaman yetmiyordu.

Çocukluğundan beri hastanelerden hiç hoşlanmazdı. Ama şimdi en sevdiği için gelmişti hastaneye... Babası... Babasının öksürüğü hiç geçmiyordu. Neyse ki babası henüz altmışlarında ve sağlıklı bir adamdı. Zaman onu çok da yaşlandırmamıştı...

Kardeşini kaybettikten sonra bütün boş zamanını babasına adamıştı. Ah bir de şu yoğun iş temposu olmasa... Bu tempo yüzünden arkadaşlarına bile zaman ayıramıyordu. Eskiden çok sosyaldi, arkadaşları tarafından aranan, sorulan, özlenen biriydi. Oysa şimdi çocukluk arkadaşı Ece hariç kimseyle görüşemiyordu onunla bile ancak ayda bir telefon görüşmesi yapabiliyordu.

Nasıl olmuştu da zaman bu kadar hızlı geçiyordu ve zaman neden hiç yetmiyordu? Eskiden insanlar nasıl işlerini zamanında yetiştiriyorlardı peki? Üstelik bir de boş zamanı kalıyordu... Şimdi kendisi neden zamana karşı yarışıyordu ki?

Bunları düşünmek için bile zamanı yoktu. Sadece şu on dakikalık bekleyişle bile günün geri kalanında yapabileceği tam üç önemli işi planlamıştı bile… Sadece bedensel olarak çok hızlı olması değil aynı zamanda çok hızlı düşünmesi de gerekiyordu…

Sonunda bekleyiş bitmiş, hemşireye beklediği haber verilmişti. Doktor, sadece kendisi ile görüşmek istiyordu. Tuhaf bir durumdu.

“Babacığım, sen burada bekle. Ben şimdi geliyorum dedikten sonra ellili yaşlarda çok ünlü olan doktorla konuşmak için içeri girmişti. Aynı zamanda aile dostları olan doktor “Çok üzgünüm ama biyopsi sonuçları tüm gerçeği gözler önüne koydu. Babanın çok zamanı kalmamış. Akciğer kanseri 4. Evre... En fazla dört ay sürer bu tip hastaların yaşantısı... Kalanını duymuyordu… Doktorun odası dönüyor, onun başı dönüyor dönüyordu… En sevdiği… Babası, şimdi kardeşinden sonra onu terk mi edecekti? O da mı gidiyordu? Hiçbir şey yapamadı, orada öylece kalakaldı... Gerçekten zaman çok hızlı geçiyormuş.

Şimdi dışarı çıkması ve babasıyla konuşması gerekiyordu. Peki ona ne diyecekti? Babacığım sadece dört ayın kalmış... Yok yok bunu yapamazdı. Aile dostları olan doktor hanımla da konuştuktan sonra bunu söylememe kararı aldılar. Dışarı çıktı, babasına sarıldı... Babacığım çok önemli bir şeyin yokmuş. Ah şu sigaran vazgeçmen gerekiyor. Hadi bugün öğleden sonra seninle tıpkı çocukluğumda olduğu gibi Üsküdar sahiline gidelim öylece denize bakalım... Babası çok şaşırmıştı “Ama yavrum, senin hiçbir şey için zamanın yok ki... Gözleri mahcup ve üzgün bir şekilde yere baktı. “Haklısın babacığım ama şu hastane koridoru bana gösterdi ki aslında zaman en değerliymiş. Özellikle sevdiklerimizle geçen zaman...

Aradan yıllar geçti. Gerçekten de doktorların dediği gibi babası dört ay sonra ölmüştü. Şimdi o günü hatırladıkça gözleri doluyordu… Keşke zamanın ne kadar değerli olduğunu babasını kaybetmeden önce öğrenseydim diye düşünüyordu. Şimdi iş yerinde sadece yapabileceği kadar iş alıp onu da yetiştiremezse yük etmiyordu. En azından hala başka bir şey kaybetmediği için şükrediyor ve çocuklarının okuluna daha sık girip onların büyümelerine şahit oluyordu tıpkı babasının ona yaptığı gibi lunaparkta çocuklarıyla eğleniyordu. Arada bir durmanın hareket etmekten daha çok keyif verdiğini fark etmişti. Keşke çocukları dedelerini tanıya bilseydi…

Yaratılışı gereği aceleci olan insan acele ettikçe, hızlanır. Hızlandıkça otobanda çok hızlı hareket eden araç gibi etrafını fark edemez. Oysa yol kenarındaki tüm güzellikler yavaşlayınca görülür.

İşlerimiz hep zamanımızdan çok peki ya bu işleri yapacak kadar zaman kalmadıysa…

  ***

İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur. 

"Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır.

***