Anlaşılma İhtiyacı Anlaşılmamış İlişkiler

İşini kurmak için uzun zaman uğraşmıştı. Çocukluğundan beri alıp satmak, işini geliştirmek onun hayatının parçasıydı. Eşi ise sürekli şikâyet ediyordu. “İşini bizden çok seviyorsun, müşterilerine daha çok önem veriyorsun.” Nasıl olmasındı ki! Çok küçük yaşlardan itibaren büyük bir emek verilmişti. Bütün sistem neredeyse onun üzerine kuruluydu. Bir pastane demek, bir fırın demekti.  Ocak yani fırın hiçbir zaman sönmemeliydi. Nerede ise günde 24 saat çalışıyordu. “Siz hiçbir fırın ya da pastaneyi kapalı gördünüz mü?” diyordu eşine. “Sensiz niye olmasın ki!” diyordu eşi ise.  “Olmaz Hanım! Bu gıda işi başkasına bırakılmaz. İnsanların hayatı ile oynuyorsun.” diyordu. İşin alım tarafı ayrı satış tarafı ayrı dikkat ve ilgi gerektiriyordu. Eşi ona; “Sen artık ustasın, bu işte yerine keşke birini yetiştirsen. Annen hastanede yatarken bile gelemedin. Hadi ben eşinim, annenin gözleri yollarda kaldı. Sen artık gerçekten iş bağımlısı oldun diye şikâyet ediyordu.

Halil işten çok yorgun dönmüştü. Işığı açmadı eşi geldiğini duysun istemiyordu. Günü gerçekten çok zor geçmişti. En yakın arkadaşı çatışmada yaralanmıştı ve içi sızlıyordu. Şimdi eşi yine söylenecekti. Ona neden geciktiğinin hesabını vermek istemediği gibi sadece uzanmak istiyordu. Öyle yorgundu ki açlığının bile farkında değildi. Kapıyı açtığı anda eşi de ışığı açmıştı. “Yine mi” diye düşündü…Eşi yüzünde sıkıcı bir gülümseme. “Telefona yine bakmadın değil mi?” dedi. “Bugün oğlunun satranç müsabakası vardı.” Oğlunun gözleri babasını aramıştı. Müsabakaya giderken aylardır bakıma gitmeyen araba arızalanmıştı. Zar zor bulunan taksinin şoförü ile kavga edilmişti. Hiçbirini dinlemeye hali yoktu. Karısının söylediklerinin hiçbirini duymuyordu. Sadece kelimeler çöp sepetine atılırcasına kulağını tırmalıyordu.

Narkotik işinde her an tetikte olmak ve sürekli bir takip gerekiyordu. Hem çok riskli hem de mesaisi belli değildi. Eşine göre, bu böyle olmuyordu artık. Mutlaka masa başı bir işe geçmeliydi. O arada telefonuna bir mesaj geldi. “Abi maalesef Ahmet kardeş öldü. Gelecek misin?” Tüm yorgunluğunu unuttu, dizlerinin bağı çözülmüş gibiydi. Vücudu titredi, yere yığılır gibi oldu. Gözleri doldu, iki damla yaş geldi önce… “Halil ne oldu? Halilllll…ne var söylesene niye ağlıyorsun? diyen eşinin sesi, boğulurcasına olan hıçkırıklarının arasında kaybolmuştu. Hüngür hüngür ağlıyordu… susmak istemiyordu. 

"Oğlum hadi! çalışmalısın. Biliyorum seni çok zorluyor okul ama yapacak bir şey yok. Bu bir sistem bunu biliyorsun. Bu hayatta bir yere gelmek için bununla uyumlu olmak zorundayız"

"Anne ben okumak istemiyorum dedim değil mi sana. Babamla fabrikada birebir çalışmak istiyorum.  Neden yıllarca okuyayım ki zaten iş dönüyor"

"İyi de oğlum o zamanında öyleydi. Şu an babanın altında çalışan onlarca insan var. Hepsi senden daha tahsilli, dil bileni var, muhasebecisi var, finansı var. Lise mezunu olarak nasıl onları yöneteceksin?"

"İyide de babam ilkokul mezunu"

"Oğlum baban daha küçük bir yaşta bu işe başlamış. Finansı finansçıdan, muhasebeyi muhasebeciden iyi bilir. Sen daha hayatında babanın işyerine bile bir kere gitmedin ki! Ne muhasebeden ne finanstan anlarsın ne üretimden. Vaktinde elim yüzüm kirlenecek diye işe gitmedin. Bugünse okula gitmemek için yapıyorsun. Artık çok geç baban seni fabrikada istemiyor"

Anlaşılma ihtiyacı anlaşılmamış onlarca ilişki yumağı ile hayatımızı sürdürüyoruz. 

Evimizde, işimizde, ailemizde, apartmanımızda. Herkes birbirine sürekli bir şey anlatıyor, bir şey istiyor. 

Peki, neden insanlar birbirini anlamıyor?

Ne yazık ki, herkes kendi isteğini elde etme derdinde.

İnsanoğlu en çok bu konuda problem yaşar. Herkes kendi elindekini satmak ister. Kimse karşısındakinin ihtiyacına bakmaz. Hâlbuki hayat çok basit bir sistem üzerine binlerce yıldır işler. 

Yeryüzünde hangi canlı ya da cansız bir ihtiyaç karşılamamış ve varlığını sürdürdüğü görülmüş?  

Havayı düşün, sonra suyu ve toprağı!

Ne kadar çok canlının ihtiyacını karşılıyor değil mi? 

Dünyadaki canlılar onlar olmadan varlığını nasıl sürdürürdü? 

Susuz, havasız ve topraksız bir dünyayı hangimiz düşünebiliriz ki?

Hepsi ne kadar kusursuz ve mükemmel dahası birbiri ile uyum içinde.

Peki, biz bir toprak gibi, bir su gibi bir hava gibi olabildik mi hayatımızda?

Hangi ilişkiye besin olduk, hangi ilişkinin susuzluğunu giderdik, hangi ilişkinin havasızlığına çare olduk. 

İlişkide su olmak, toprak olmak ya hava olmak ne demek? 

İnsan anlamadığı, gerçekliğini bilmediği bir şeyi yönetemez.

İnsan gerçeğini anlamadığı bir ilişkiyi sağlıklı sürdüremez. 

Gerçeği bilmek ise anlamayı ve anlaşılmayı kolaylaştırır. 

 

  ***

İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur. 

"Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır.

***