Kırgın Tebessüm

Pervin hayat dolu, gençlere taş çıkartacak derecede enerjik, küçücük şeylerden mutlu olan, sevgi yumağı bir kadındı. 64 yaşında, 3 kız, 1 erkek çocuk büyütmüştü. Onları en iyi okullarda okutmuş, hepsinin kariyer yapmasına destek verip evlendirmişti.

Ev işinde, el işinde, birbirinden güzel yemek yapmada, etrafındaki herkesin, özellikle de gençlerin danıştığı biriydi Pervin. Darda kalanların imdadına yetişir, gurbette yaşayan gençlerin anne şefkatine ihtiyaç duyduğu zamanlarda yanlarında olurdu. Merhametiyle çok kişiyi sarıp sarmalamıştı yıllar boyunca...

Merhametli ve fedakârdı. Sevdiklerinin iyiliği için kendinden bir şeyler feda etmekten çekinmezdi. Eşi üst düzey bir görevden emekli olduktan sonra, çocuklarına yakın olmak için, ülkesinden çok uzaklarda, yaşamaya bile razı olmuştu. Alıştığı ve sevdiği memleketinden uzakta, eşine destek olmak için çabalayıp durmuştu. Geçimlerini sağlamak amacıyla, pek çok zorlukla birlikte mücadele etmişlerdi. Yıllar içinde, evde kendi küçük atölyelerini kurdular. Renkli tişörtlere baskı yapıp sattılar. Yorucu ama tebessümlü bir hayattı onlarınki…

42 yıldır evliydi Pervin. Bunca yıl içinde, her evli çift gibi, iyi ve kötü pek çok anıları olmuştu elbette. Eşi, dış dünyada sevilen, herkese karşı kibar ve hoşgörülü davranan biriydi. Dışardan bakıldığında her şeyin süt liman göründüğü, kimsenin o zamana kadar şikâyet duymadığı bir evlilikti onlarınki. Dile kolay, tam 42 yıl…

Pervin eşinin olumsuz davranışlarını hoşgörüyle karşılamayı iyi bilirdi ama eşinin ani parlamaları, insanların yanında kendisini azarlar gibi konuşmaları yıllar içinde iyice yormuştu Pervin’i. Bir gün Pervin, memleketinden kendisini ziyarete gelen misafirleriyle sohbet ederken ilk defa bu kırgınlıklardan bahsetti. Çocuklar küçükken her şeye çok takılmadığını ama artık eşinin ani çıkışlarını ve insan yanında kendisine bağırmasını kaldıramadığını, kalbinin sızladığını söyledi. Kimsenin duymadığı, beklemediği bir şeydir bu. Bunca yıldır kırgınlıklarını kimseye fark ettirmeden yaşasa da artık cevabını aradığı sorular netleşmişti.

Neden bu kadar büyümüştü bu problem? Herkese karşı hoşgörülü olabilen o adam neden kendisine karşı bu kadar sertti?

Aslında bütün problem bizim verdiğimiz tepkilerde gizli olabilir mi?

Bir olayla karşılaştığımızda verdiğimiz tepkilerle şekil alır hayatımız... Bazen problem olarak görmeyiz yaşadıklarımızı. Ya da zannederiz ki; çözülmemiş olsa da, problemler bir süre sonra unutulur veya kendi kendine çözülür. Oysa göz çektikçe problemler yok olmaz, karşımıza çıkmaya devam eder. Cevapsız kalan sorular sorun olur ve hiçbir problem biz doğru tepki vermeden çözülmez. Alttan alta büyüyen sorular, mutluluğumuza gölge düşüren sorunlar haline gelir.

İnsan bazen daha uzak olduklarına karşı tepkilerine dikkat ederken, en yakınlarına karşı sabretmekte zorlanabiliyor. Gücünün yetmediği olaylarda en yakınlarına sert çıkabiliyor.

Oysa...

Kalp kırmanın çok kolay ama kazanmanın zor olduğu bir hayatta, sınırlı bir süremiz varken, belki de en çok sabredilmesi gerekenler, bizim için en çok şey feda edenler değil midir?

Her insan iyi ilişkiler kurmak ister bu hayatta. İlişki kalitesini arttıran şey ise; doğru tepkileri güzel verebilmektir…

  ***

İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur. 

"Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır.

***