EY AŞK!

 

Nil'in kalbi güm güm atıyordu. Ahmet’i düşünmediği tek bir an yoktu...

Kampüste sürekli karşılaşmaya çalışıyor, onunla aynı ortama girmek için türlü türlü bahaneler uyduruyordu. Sonunda Ahmet de onu fark etti. Numarasını istediğinde ayağı yerden kesilmişti. O gün eve uçarak gitmişti. Dünyanın en mutlu insanıydı…Çok mutlu olacaklardı, emindi…

Her sabah erkenden kalkıp özenle hazırlanıyor,  en güzel kombini oluşturmaya çalışıyordu. Tek isteği Ahmet’in beğenmesi olan Nil, ondan övgü almak için gözünün içine bakıyordu. Beğenmezse diye aklı çıkıyordu. 

Ahmet sabah güne nasıl başladı, gece iyi uyudu mu? Nil gerçekten her gün merak ediyordu. Ahmet kahvaltıda simit çay sevdiği için okula geçmeden mutlaka simitçiye uğramak rutini olmuştu. Hem O’nun yolu üzerindeydi; Ahmet için ters yöndü. Ahmet'le  bulundukları ortamda, Ahmet'in  hoşlandığı bir konu geçtiğinde hemen araştırıyor öğreniyor, o konuda bilgi sahibi olmaya çalışıyordu. Onun arkadaşlarıyla iyi geçinmeye çalışıyor, ortamlarına ayak uydurmak için yüksek çaba gösteriyordu.

Hobilerini öğrenmiş, O’nun hobilerine büyük bir ilgiyle zaman ayırmaya başlamıştı. Ahmet'in en  sevdiği filmlerin baskılı tshirtlerini giymek yeni moda anlayışıydı. İki dakikadan fazla duramayacağı ortamlarda günlerini geçiriyordu. O beni sevsin, mutlu olalım; tek önemli şey buydu. Ayrı olduğu zamanlarda da gözü hep telefonda, bir sonraki görüşmede, bir sonraki buluşma planındaydı. Sosyal medyada  sürekli online olup olmadığını kontrol ediyor, birkaç saat haber alamasa bir bahaneyle mesaj atıyor veya arıyordu. Sonra tekrar başka bir bahane… Ahmet çok yoğundu. Boş zamanlarında Nil’i arıyor, O’nunla sohbet ediyor, eğleniyor ama kendi hayatındaki yoğunluklara döndüğünde Nil’i o kadar da düşünmüyordu.

Nil’in tüm mutluluğu artık Ahmet’e bağlıydı. Ahmet onu arıyor onunla ilgileniyorsa, dünyanın en mutlu insanı oluyordu. Ahmet ilgisini çektiyse de hüsran içinde kalıyordu… 

Haftalar geçtikçe Ahmet iyice kendini çekti, buluşmalara bile çok isteksiz geliyor, telefonları açmak dahi istemiyordu. Nil’den kaçıyordu. Nil de bunu hissediyor ve çok kızıyordu:

“Ahmet bana nasıl böyle davranabilir? Ben ne yapıyorsam ilişkimiz için yapıyorum, O’nu sevmekten başka ne yaptım?..” 

"Ne kadar uyumlu olduğumuzu  anlayacak ve o da beni sevecek” diyordu.  Her bir araya  geldiklerinde daha  iyi, daha da verici, daha da ilgili olmaya calışıyordu.. 

Ahmet, Nil'in beklentisi altında davranıyordu. Günün sonu hep tartışmayla kapanıyordu. Ahmet,  başlarda gönül almasını iyi biliyordu, Nil en çok onda gördüğü şefkati sevmişti. Ama  zamanla öyle bir noktaya gelmişlerdi ki en ufak hatasında kızan bağıran, saatlerce bekleten, istediğinde arayan, Nil aradığında açmayan bir Ahmet  vardı karşımızda. Nil'in en ufak tepkisinde "Ayrılalım, bu ilişkiyi yürütemiyoruz." diyordu .

Nil’in başında aşağı kaynar sular dökülüyordu, özür diliyordu hatta yalvarıyordu barışmak için ve ikna ediyordu Ahmet’i bir şekilde. Bir gerçek vardı ki hiçbir şey yolunda değildi. İçinde bir huzursuzluk vardı. Biliyordu,  böyle ilişki olmazdı.  Ahmet ’siz yaşayamam diyordu ama Ahmet’le de yaşayamıyordu…

Tam o sıralarda da bir kaza sonucu ayağını kırdı, doktor bir süre istiharatini uygun gördü. Okula gidemedi ve Ahmet’ten de uzak kaldı. Ahmet bir kere geçmiş olsun demiş, çok da ilgilenmemişti. Nil nasıl olsa onu arar, bilgi verirdi. Zaten ailesi de vardı, Ahmet ne yapabilirdi ki?

Evde geçirdiği günlerde, ayağı gibi kalbinin de kırık olduğunu hissetti. Suçlu Ahmet kadar kendisi olduğunu düşündü. Kendi için artık hiçbir şey yapmadığını fark etti. Tek hayatı Ahmet olmuştu, başka bir gündemi yoktu. Başka ilgilendiği hiçbir şey yoktu. Arkadaşlarıyla görüştüğünde bile Ahmet’i anlatıyordu.

Sonra çevresindeki mutlu ilişkilere baktı.  Ablası ve eniştesi çok mutluydu. En yakın arkadaşı Esra ve eşi  Tolga da çok mutluydu, huzurlulydu. 

Düşündü, çokça düşündü... İlişkileri vardı evet ama tüm hayatları olmamışlardı birbirilerinin. Ablasının, Esra’nın kendi hedefleri vardı. Eşlerinin de öyle… 

Nil yeni kararlar aldı…

Biraz uzak kalmak onu sakinleştirmişti. Eskisi gibi Ahmet'e kızgın da değildi. Ahmet ile sonumuz ne olacak, ne yapmam gerekiyor diye düşünmeyi bıraktı. “Neden ben  tüm hayatımı bir insanın ilgisine, sevgisine bağımlı hale getirdim?”

Bu zaten düğümleri açan çok doğru bir soruydu… 

Şimdi Nil’e düşen: “Hayatta onu mutlu eden biri ile olmak değil, mutlu biri olmaktı… “

Boşladığı derslerini toparladı. Spora gitmeye başladı. Eviyle ailesiyle ilgilendi… Ahmet ile ilişkisi ne olacak belli değildi ama Nil artık Ahmet olsa da olmasa da mutluydu…

 

***

İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur. 

"Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır."

***