Bu İşin Formülü Ne?

 

“Amaaan, yine olmadı...”

“Off! Offff!”

“Yapıyorum yapıyorum, yok! Bence benim iradem zayıf... Olmuyor yani... Zorlamanın anlamı yok!” diye başlayan cümleler...

Ve hayal kırıklığı olan hikayeler...

Sahi neden olmuyor? Sabah uyanmış, heyecanla “Başlıyorum diyete, bu sefer kilo vereceğim!” diyor ama birkaç gün sonra bırakıyorum. Başarısız bir sürü deneme... Sonra zaten ben kilo veremiyorum ki deyip hepten ümidi kesmeler...

Eee, insan tüm canlılardan üstün yaratılmış mıydı? İstediği şeye ulaşabilecek kapasitesi varken o zaman neden insan istediği şeye ulaşamaz ki? Kendisine engel olan da nedir?!

İnsan belirlediği hedefe ulaşır yeter ki karar almış olsun, net olsun! Ama sadece istekse; yani netliği yoksa, karar alınmamışsa işler biraz zor.

 

Karar mı? Net olmak mı?

Evet! Daha önce hiç karar alıp net olmadın ki! “Ben zayıflamak istiyorum” deyince insan zayıf olmaz ki!

“Ben zayıflamak istiyorum” cümlesinin insanın hayatında bir karşılığı olmalı... Bir net ol bakalım, kararlı olduğunu göster.. Haydi hodri meydan!

“Bu sene üniversiteyi kazanmak istiyorum” diyen herkes üniversiteyi mi kazanıyor? Yoo... Bir karşılığı var bunun değil mi?

Üniversiteyi kazanmak istiyorsam eğer sınırlarım belli olmalı;

-    “Bir sene arkadaşlarımla daha az görüşeceğim,”

-      “Daha az gezeceğim,”

-     “Her gün şu kadar soru çözeceğim...”

Akşama misafiri olan kadın “Mükellef bir sofra istiyorum” deyip, masa örtüsü serip beklemiyor yani... Karar veriyor ve bedel ödemeye başlıyor. Yemekler yapılıyor, sofralar kuruluyor. O anda terliyor, yemek kokuyor, çocuğuyla ilgilenemiyor. Bir şeyleri yaparken bir şeylerden de vazgeçiyor…

Aslında o istekte sorun yok. Ama isteği karara dönüştürdükten sonra ortaya konulması gereken bir şey var. İşte insan tam da burada zorlanıyor. İstiyor ama emek vermek zor geliyor.

Dolayısıyla insan karar alamıyor. Sadece istek olarak kalıyor. Önüne en sevdiği pasta geldiğinde pes ediyor. Bunu bir kaç kez deneyimlediğinde de artık konuyla ilgili ümidi kalmıyor. “Defalarca denedim, denedim, denedim... Yok, olmadı... Ben kilo veremiyorum!” deyip tüm ümidi de bitiyor...

Ahhh şu ümit etmek... İnsanı ayakta tutan, hareketini sağlayan şey ümit etmek değil mi? Ümit yoksa insan niye hareket etsin ki? Para kazanmaktan ümidi olmayan neden işe gitsin? İnsan hiç evlenir mi mutlu bir aile kurma ümidi olmasa? Toparlanma ümidi olmasa çocuğu için niye çabalasın? Terfi edebilme ümidi varsa çaba gösterir.  Yoksa herkes aynı şartlara sahipse işi bir birine yüklemeye çalışır...

Evet ümit çok kıymetli. İşte onu da aldıktan sonra bir insanın elinden her şeyini almış olursunuz. Artık mücadele bile etmez.

 

Peki istek var ama mücadele yoksa ne olur?

Sahip olmak istediği ama sahip olamadığı konu ile ilgili kompleks yaşar insan. Çok güzel olmak isteyip ulaşamadığında kendinden utanır. Çok para kazanma isteği varsa ve az kazanıyor olmak onda komplekse sebep olur ve o insan kendini o konularda övme gereği hisseder...

 

Gereksiz kompleksler, gereksiz böbürlenmeleri de beraberinde getirir...

Yetersiz hissettiği her konuda başkalarına sorar. Kompleks duyduğu her konuda kendisini över.

İnsan isteğini karara dönüştürmezse, her isteğini karar zannedip bu kısır döngüye girer... İstekler ise ümitsizliğe, ümitsizlikler komplekslere, kompleksler ise böbürlenmelere götürür.

O zaman sadece kilo vermeyi istemek yetmez. Karar alıp uygulamaya geçmeli ve net olmalı insan.

İnsan ister... İster ama amaca ulaşmak için isteği konusunda karar aldığında başarıya yaklaşır.

Peki karar nasıl alınır?

 

                                                                             ***

İnsanoğlu var olduğundan bu yana amacı hiç değişmemiştir. Mutlu başarılı olmak ve iyi ilişkiler kurmak. 

Deneyimsel Tasarım Öğretisi de insanın amacını amaç edinmiştir. "Kim Kimdir", "İlişkilerde Ustalık" ve "Başarı Psikolojisi" programlarında sunduğu stratejilerle insanların dününden daha başarılı, daha mutlu ve daha marifetli olmalarına destek olur. 

"Her ilim sahibinin üstünde daha iyi bilen biri vardır.

***