Ana içeriğe atla

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

Herkes mutlu olmak ister, oysa başarabilen çok azdır...

Bu Blogda Ara

Ana Sayfa

Kayıtlar

Hangisi Daha İyi Gelir? Tatil mi, İyi İlişkiler mi?

Ağustos 09, 2025

bağ ilişki iyi vazgeçmek

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Sahip Olduğum Tek Şey

Ağustos 02, 2025

güç marifet Mutlu

+

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Bu İşin Formülü Ne?

Temmuz 22, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

NET MİYİZ?

Temmuz 12, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Kendi Çözen Ağlamaz

Haziran 28, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Bir Video Düştü Ekranıma

Haziran 21, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

YAZ GELDİİİİİ!

Haziran 14, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Kurban Yüreği

Haziran 06, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Çiğdem Çiçeği

Mayıs 27, 2025

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Diğer yayınlar

Mutlu olmak bu kadar zor mu?

Bu blog mutlu olmanın yolunu arayanlara, mutluluğu bulmuş olanların hediyesidir. Sadece oku...

Mutlaka Oku!

Deneyimsel Tasarım Öğretisi

BİLGİSİ OLMAYANIN PEŞİNE DÜŞÜYOR İNSAN
Deneyimsel Tasarım Öğretisi Makaleler

KOMŞU BASKISI
DTÖ Gerçeği.com
DTÖ Seminerler
Yahya Hamurcu

Popüler Yayınlar

Nefes Alıyorsak Sabır En Büyük Umut

“Nefes alıyorsak sabır en büyük umut…” “Çay ver evlat!” … Kulaklarımdan çıkmayan o güzel söz. Balat’ın o Arnavut kaldırımlı parke taşlı sokaklarında gezerken, eski kepengi olan o dükkânda duyduğum en güzel söz. Hey gidi hey… Mazi daha dün gibi. Babamın “Eti senin kemiği benim!” diye götürdüğü o dükkâna şimdi bakıyorumda... Elimde altın bileziğimi, bana kattıklarını görüyorum. Ne iyi bir usta, ne iyi bir abi, ne iyi bir babaydın sen Halil Usta! Ortaokulu bitirdiğim yaz, babamın “Haydi ekmek parası kazanmaya” diyerek götürdüğü o ayakkabı atölyesi, büyümeye başladığım yerdi. Esnaf arasında “Ayakkabıların ruhuna dokunan adam” diye bilinirdi Halil Usta. Marifeti çocukluğundan gelirmiş. "Dedemin yanına ham olarak verildi, pişdim ve sonra olgunlaştım" derdi hep. Babası öğretmen, annesi ev hanımıymış. Ama o, dede mesleğini devam ettirmiş. Aynı yaşlardaymışım ustamla. 14 yaşında girdiğim o dükkân, tam da büyümeye başladığım yerdi. İlk gün ustam; “Yolun başınd...

Ben mi? Sen mi?

Ben mi? Sen mi? Bir elmanın yarısı, Biri sensin biri ben… Şarkının sözleri geçiyordu Elif’in zihninden... Ne demek istiyor diye düşünüyordu. İki yarımın bir bütünü oluşturmasından, Yarım iken tamamlanmaktan bahsediyordu şarkıda... Zayıf iken güçlü olmaktan, eksik iken tamamlanmaktan, Neden evlenirdi insan? Evlilik aslında neydi? Birbirine hayatı kolaylaştırmaktı. Birbirinin yükünü hafifletmekti. Seni senden daha çok düşünen birinin olması demekti. Hiç konuşmaya gerek duymadan diğer yanını mutlu edebilmekti. Akşam günün sonunda aradığın huzuru bulacağın yer demekti, Aynı yöne doğru yan yana yürümek, O yolda ortak üzüntülerinin, ortak sevinçlerinin olması demekti. Aynı açlığı hissedip birlikte o açlığı doyurmak için bedel ödemek demekti. Yoksa birbirinin önünü kesmek değil, birbirinin aşırılıklarını törpülemekti. Ben daha iyi yaparım, ben daha çok yorgunum diyerek rakip olmak değil, ‘Bunu daha iyi nasıl yaparım? Diğer yarımın yorgunluğunu nasıl alırım?’ diye düşün...

Beklenen Güncelleme

BEKLENEN GÜNCELLEME Tikoncan elindeki tripoda odasında uygun bir yer arıyordu. Tik tok çekimini hala yetiştirememişti. En azından akşam olmadan instagramda story koyabileceği bir çekim olsa süper olurdu. En çok tık aldığı saatleri kaçırmak istemiyordu. Eline biraz para geçse şu güzel havalarda Ege’ye kaçabilse ne güzel olurdu. Çok güzel çekimler yapabilirdi. Hala influencer sayılmaması da haksızlıktı! Babasını ikna edip burnunu yaptırması iyi oldu ama göz altına ve dudağına dolgu da yaptırmak istiyordu. Evet influencer olamama sebebi bu olabilirdi. Genç yaşına rağmen canlı ve diri görünmüyordu. “Keşke sigaraya hiç başlamasaydım” diye düşündü. Sanki yüzü kara-sarı gibiydi fondötene rağmen! “İyi ki dişlerimi porselen yaptırmışım” diye düşündü ama o da kendini beş yaş büyük göstermiş demişti arkadaşları… Belki eline para geçerse meme büyütme operasyonunu da düşünebilirdi. Sanki her giydiği yakışmıyor hissindeydi. Bir anda düşüncelerinden sıyrıldı. Annesi hala içeriden ısrarla s...

Mutluluk...

Öyle kolay değildi tabi. Koşup koşup yakalamak istenen şeyin adı mutluluk idi… Mutluluk Denizin masmavi ışıltısı, martıların uçuşması, misss gibi balık ekmek kokusu ile Eminönü İskelesi'nde bekliyordu Pınar. Mutluluk bir vapur olsa, binip gitsem, diye geçirdi içinden. Bugün değişik bir şeyler yapmak için düşmüştü yola. En son küçük bir kızken babasıyla beraber binmişti vapura. Cep telefonlarının yeni çıktığı yıllardı. Babası ikinci el telefon almak için geçerdi Eminönü'ne. Kalabalık sokaklarda Pınarın elini sımsıkı tutardı. O zamanlar daha mutluydu Pınar. Yüzünden tebessüm eksik olmazdı. Çok severdi ailesini, çok da sevilirdi. Şimdilerde çok yalnız hissediyordu kendini. Anlamıyor, anlatamıyordu... Gerçek dostluk en son ilkokulda kalmıştı onun için. Pınar bitlenince annesi ağlata ağlata zorla kestirmişti saçlarını. Onu gören arkadaşı Emel de ertesi gün dımdızlak gelmişti okula. Eline makası alıp kendi kesmiş evde saçlarını. B...

İletişim Formu

Ad

E-posta *

Mesaj *

Blogger tarafından desteklenmektedir